De wond die blijft bloeden
Echte heling begint niet met begrijpen, maar met voelen
Zielsverbindingen raken iets aan in ons dat dieper gaat dan gewone liefde.
Ze openen lagen waar de tijd heeft stilgestaan.
Plekken waar oude pijn zich heeft vastgezet.
Waar je ooit iets bent gaan geloven over jezelf:
dat je te veel bent, of juist niet genoeg.
Dat je je moet bewijzen. Of je moet aanpassen om liefde niet te verliezen.
Zolang die pijn niet werkelijk wordt erkend en gevoeld,
blijft ze zich herhalen.
Als een wond die steeds opnieuw open gaat,
juist op het moment dat je denkt dat het eindelijk rustig wordt.
We denken vaak dat het de ander is die ons pijn doet.
Maar de waarheid is: die ander raakt een plek aan die er al was.
Een oud spoor, een vergeten litteken.
En wat niet wordt gevoeld, wordt herhaald —
soms in steeds intensere vormen.
Wat ik vaak zie bij zielsverwarring,
is dat mensen wel praten over hun pijn,
er woorden aan geven, verklaringen zoeken,
soms zelfs precies begrijpen wat er gebeurt —
maar het echte voelen blijft uit.
De pijn vraagt niet om uitleg — maar om aanwezigheid
De pijn wordt netjes ingepakt,
maar nooit echt aangeraakt.
Er ontstaat een stille blokkade,
een onderstroom die steeds sterker wordt
wanneer de pijn keer op keer onder het tapijt verdwijnt.
En omdat het binnenin blijft wringen,
zoeken veel mensen de verzachting buiten zichzelf —
in bevestiging, heling of erkenning van de ander.
Maar zielsverbinding komt niet om je daarvan afhankelijk te maken.
Ze komt om je wakker te maken.
Om je te helpen thuiskomen in jezelf.
De wond bloedt niet omdat je zwak bent.
Ze bloedt omdat er iets in jou leeft dat te lang geen ruimte kreeg.
Een oud stuk — vaak uit je kindertijd, of zelfs een vorig leven —
dat vastzit in een overtuiging zoals:
“Als ik het goed doe, word ik gezien.”
Of: “Ik mag pas voelen als de ander me daarvoor uitnodigt.”
Maar werkelijk gezien worden begint bij jezelf.
Bij stil durven staan.
Niet meer weglopen, niet verklaren, niet repareren.
Maar heel zachtjes vragen:
Wat leeft er nog in mij?
Wat werd nooit gehoord?
En wat mag nu eindelijk wél gevoeld worden?
Je hoeft het niet op te lossen.
Je hoeft alleen maar bij jezelf te blijven,
als het even pijn doet.
Dat is het begin van echte heling.
Oefening: Wat wil mijn wond mij zeggen?
Zoek een rustige plek waar je even met jezelf kunt zijn.
Zit of lig comfortabel en leg je handen op je hart en onderbuik.
Voel je adem zonder die te sturen.
Haal dan een moment terug waarin jij je geraakt voelde:
door afwijzing, eenzaamheid, onbegrip of teleurstelling.
Niet om het groter te maken, maar om het te ontmoeten.
Vraag dan zachtjes aan jezelf:
– Wat voel ik nu, als ik dit weer toelaat?
– Waar in mijn lichaam voel ik dat het nog leeft?
– Wanneer voelde ik dit eerder, misschien al als kind?
– Wat heb ik toen gemist — en wat zou me nú helpen om iets zachter te worden?
En fluister dan naar dat deel in jou:
“Je bent niet gek. Je bent niet zwak.
Je was gewoon te lang alleen met dit gevoel.
Ik ben er nu. Ik blijf bij je.
Ik zie jou, ik hoor jou,
en ik omarm deze pijn — precies zoals ze is.”
Laat je lichaam zacht worden.
Houd jezelf liefdevol vast.
Laat een traan komen, of een zucht.
Er hoeft niets gefixt te worden.
Heling begint niet bij uitleg,
maar bij aanwezig durven zijn.
Niet omdat je sterk moet zijn,
maar omdat je jezelf eindelijk de liefde geeft
die je altijd al zo nodig had.
En dan…
stopt het bloeden.
Niet omdat het weg is,
maar omdat jij bent teruggekeerd
naar de plek in jou die altijd liefde verdiende.
Deze blog maakt deel uit van een reeks over zielsverbindingen
De eerste zes delen nemen je mee door het proces van aantrekken en afstoten, zielsverwarring, en het langzaam terugvinden van jezelf.
Dit is deel 3 van de reeks: De wond die blijft bloeden — over waarom sommige pijn zich steeds blijft herhalen, en hoe heling begint bij voelen in plaats van verklaren.
In deel 1 lees je wat er gebeurt als je blijft wachten in een veld dat niet stroomt:
👉 Lees hier deel 1 – Het komt altijd goed… maar niet als je blijft wachten
In deel 2 ontdek je waarom je blijft hopen, en wat dat zegt over oude behoeftes:
👉 Lees hier deel 2 – Zielsverbinding of zielsverwarring?
In deel 4 neem ik je mee in het verschil tussen spiritueel ontwaken en emotioneel vermijden — en hoe je leert onderscheid maken tussen echte groei en vermomde afweer.
De laatste zeven delen gaan vervolgens over het verankeren van liefde, wanneer jij jouw waarheid durft te voelen en leven
De laatste zeven delen gaan vervolgens over het verankeren van liefde, wanneer jij jouw waarheid durft te voelen en leven.
Wil je niets missen?
Laat mij weten dat je geïnteresseerd bent — of houd mijn pagina in de gaten.
